Monday 30 June 2014

பிள்ளை யார் ? ‘பிள்ளையார்’

குஞ்சரம் 23

பிள்ளை யார் ? ‘பிள்ளையார்’


டென்மார்க் நாட்டில் குடியேறிய புலம்பெயர் தமிழ்க் குடும்பம் சாதரணமான வாழ்வைத் தொடர்ந்தது. 2000 தொடங்கும் காலப்பகுதியில் ஒருநாள். ஐரோப்பாவும் உலகமும் பெருங்கனவுகளுடன் புத்தாயிரத்தை வரவேற்கத் தயாராகிக் கொண்டிருந்த காலம் அது.
மகிழினி என்ற நான்கே வயதான ஒரு பெண் பிள்ளையுடைய பக்தி சிரத்தையுடைய சிறிய குடும்பம் அது. துருவ வலைய நாடுகளின் இயற்கையமைதலுக்கு அமைவாக பளீரிட்டது வாழ்வு. கத்தோலிக்கச் சூழல் நாடுகளில் குடியேறியிருந்தாலும் தமது பாரம்பரிய மத வழிபாடே நிறைவான ஆறுதலைக் கொடுப்பதாக இருந்தது. தாயார் வீட்டிலேயே தமது தெய்வங்களின் படங்களுடன் சிறியதான பிள்ளையார் உருவச் சிலையையும் வைத்திருந்து தேவாரம் பாடி மணியடித்துப் பூசை செய்து வழிபடுவதை வழக்கமாக்கியிருந்தார். தாயாருடன் இணைந்து மகளும் வணங்கி வருவதை வழக்கமாக்கியிருந்தாள். ஏனோ தெரியாது அவளுக்கு அந்தப் பிள்ளையார் சிலை ரொம்பவும் பிடித்திருந்தது.
சிறுபிள்ளைகளின் துறு துறுப்புக்கமைவாக உற்சாகத்துடன் வளர்ந்தாள் குழந்தை. எதையும் விசாரித்து அறியும் ஆவல் அவளுக்கு இயல்பாகவே அமைந்திருந்தது. இந்த வேளையில் அடுத்த மகப் பேறுக்கான தாய்மையடைந்திருந்தார் தாயார். இதனால் போதிய ஓய்வு நேரம் கிடைக்க தாயும் மகளும் அதிகவளவில் உரையாடினர். அடுத்த பிள்ளை மகனாகக் கிடைக்க வேண்டும் என்பதே பெற்றோரது விருப்பமாக இருந்தது. ஆனால் வெளிப்படையாகக் காட்டிக் கொள்ளாதிருந்தனர். இவ்விடையத்தில் அந்தச் சுட்டி மகளுக்கும் தனக்கு விளையாட தம்பிப் பாப்பாதான் விருப்பாக இருந்தது.
« அம்மா… எனக்கு தம்பிப் பாப்பாதான் வேண்டும் ! » செல்லமாக மகிழினி.
« நீ கும்பிடும்போது கடவுளிடம் வேண்டிக்க… கட்டாயம் கிடைக்கும் !! » தாயார்.
« அப்ப நீங்களும் அதையா வேண்டிக் கும்பிடுறீங்கள் ? » மழலையில் குழந்தை விசாரித்தாள்.
« நாங்கள் பெரியாட்கள் பலவற்றையும் வேண்டிக் கும்பிடுவோம் !! »
பிள்ளையும் புரிந்தது மாதிரி பேசாது விட்டிருந்தாள். ஆனால் அன்றிலிருந்து அவளும் சிரத்தையுடன் தன் பிள்ளையாரிடம் வேண்டிக் கொண்டு கும்பிடத் தொடங்கி விட்டிருந்தாள்.
பல்வேறு மருத்துவ சோதனைகளுடன் மகப்பேறுக்காகத் தாயார் தயாராகிக் கொண்டிருந்தார். சிறுமியும் தனது வகுப்பாசிரியை மற்றும் தோழர்களுடன் அளவளாவியவாறு புதிய வருகைக்காக்க் காத்திருந்தாள். 

மருத்துவக் குறிப்புப் பதிவுகளின்படி அடுத்த வாரிசு ஆண் என்பது உறுதியானதில் பெற்றோர் மிக்க மகிழ்வடைந்தனர். இவர்களது மகிழ்ச்சி மகளையும் பற்றிக் கொண்டு படர்ந்தது.
ஒருநாள் « அம்மா… தம்பிதான் வரப்போகிறான் என்று டொக்டருக்கு எப்படியம்மா தெரியும் ? »
« ஓ அதுவா ?.... என்னுடைய வயிற்றுக்குள் என்ன இருக்கிறதென ஸ்கான்(scanne) செய்து பார்ப்பதாலும் பல்வேறு சோதனைகளாலும் அறிந்து கொள்கிறார். »
« அதென்னம்மா…. ஸ்கான்(scanne) ? » ஆர்வம் பொங்க மகிழினி.
« எலும்பு முறிவடைந்திருக்கா என்பதை எக்ஸ் றே(X-ray) செய்து பார்ப்பது போலத்தான். ஆனால் இது உள்ளுக்குள் இருக்கும் பல்வேறு பொருட்களைப் படமாக்க் காட்டும். »
« அதெப்படி அம்மா ? »
« நீ பெரிய ஆளானதும் நிறையப் படிப்பாய்தானே…. அப்போது இதெல்லாம் உனக்கு நன்றாக விளங்கும் ! » அம்மாவும் தன்னால் முடிந்த அளவுக்குச் சமாளித்தார். ஆனாலும் தன் மகளது ஆர்வத்தை கண்டு மகிழ்ந்தவாறு எப்படியாவது புரிய வைக்கவேண்டுமென நினைத்தார்.
உடனே ஏதோ நினைத்தவராகி « கொஞ்சம் பொறு…. இப்ப வாறேன் !! » என்று கூறயவாறு தனது அறைக்குள் சென்றார். அங்கிருந்த அலுமாரியில் வைத்திருந்த வைத்திய ஆவணக் கோப்பைத் தூக்கிக் கொண்டு சிரித்தவாறு மகளை அழைத்தார்.
« இங்கே பார்……. ஸ்கான்(scanne) படத்தை…. இங்கு தெரிகிறதா… உனது தம்பியை ? »
மகளும் ஆர்வத்தோடு பார்க்கிறாள். உருவம் தெரிவதை உணர அவளால் முடிந்தது. ஆனால் அது ஆணா பெண்ணா என்பதை அவளால் உணர முடியவில்லை. ஆனாலும் தாய் காட்டிய அனைத்துப் படங்களையும் உற்று நோக்கினாள். பலதையம் அலசிவிட்டு
« அம்மா…. ஆண்பிள்ளை – பெண்பிள்ளை என்பதை எப்படியம்மா டொக்டர் கண்டு பிடித்தார் ? »
« அது டொக்டராகப் படித்தவருக்குத்தான் தெரியும் ! »
« இப்படியாகப் பார்த்து என்ன செய்வாங்க ?... » மகிழினியும் விடுவதாகயில்லை.
« அவங்க பிறக்கிற குழந்தை நன்றாக இருக்கிறதா ? சரியாக வளர்கிறதா ? என்பதையெல்லாம் பார்ப்பார்கள். »
« சரியாக இல்லையென்றால்…… என்ன செய்வார் ? »
« பிறக்கப் போகும் பிள்ளை சரியாக இல்லை(காண்டிஹாப்) என்றால் அதைச் சரிசெய்ய முயல்வார்கள் அப்படியும் முடியாது போனால் பிறக்காது செய்துவிடுவார்கள். குறைபாடோடு பிள்ளை பிறந்தால் எல்லோருக்கம் சிரமம்தானே !! » தாயாரது விளக்கத்தை பொறுமையாகக் கேட்டாள் மகிழினி.
இதிலிருந்து பிறக்கப் போகும் குழந்தையைக் காண மிகுந்த ஆவலுடன் இருந்தாள் குழந்தை. இதன்பின்னர் அம்மாவிற்கு நடைபெற்ற அனைத்து ஸ்கான்(scanne) படங்களையும் அவள் பார்க்காது விட்டதே கிடையாது.
ஓருநாள் அவர்கள் எதிர்பார்த்தபடி அவளுக்கான தம்பிப் பாப்பா ‘குவாங்… குவாங்… ‘ ஓசையுடன் சுகமாக வருகை தந்தது. மகிழினிக்கு தம்பியைக் கண்டதும் நல்ல மகிழ்ச்சி. முதலிலேயே தீர்மானித்தபடி அவனுக்கு ‘இனியன்’ எனப் பெயரிட்டனர்.
ஒருநாள் தம்பியையும் அம்மாவிடமிருந்த ஸ்கான்(scanne) படங்களையும் ஒப்பிட்டுப் பார்த்த மகிழினியைக் கண்ட பெற்றோர் அசந்து போயினர்.
« அம்மா….. வயிற்றுக்குள்ளே இருந்த தம்பியை நல்லாத்தான் படமெடுத்திருக்கிறார்கள் » என்ற மகிழினியின் குரலில் தெளிவிருந்தது.
தம்பியின் வளர்ச்சியிலும் அவனது சிரிப்பிலும் தாயுடன் மகிழினியும் அதிக பங்கெடுத்தவளாகினாள். நாட்கள் கடந்து செல்ல இனியன் தவழத் தொடங்கி தத்தித் தத்தி நடைபயின்று இப்போது துள்ளிக் குதிப்பவனாகி விட்டிருந்தான்.
ஒருநாள் வெள்ளிக் கிழமை தாயார் வழமையான தேவாரப் பாடலுடன் பக்தியாகப் பூசை செய்து கொண்டிருந்தார். தன்னுடன் சேர்ந்து தேவாரம் பாடும் மகிழினி இன்று ஒன்றும் பேசாததைக் கவனித்த தாயார் திரும்பிப் பார்க்கிறார். மகிழினி சிறியதான ‘பிள்ளையார்’ சிலையை உற்று நோக்கியவாறு நின்றிருந்தாள்.
Á        « என்னமா…. ? » அன்பொழுக தாயார் வினவுகிறார்.
Á        « ஏனம்மா… பிள்ளை யார் ? இப்படியான உருவம் இவருக்கு எப்படி வந்தது ? »
Á        தாயார் அசந்து போய்விட்டார். « என்ன மகிழ் இப்படிக் கேட்கிறாய் ? »
Á        « பிள்ளையாரை யாரம்மா பெற்றது ? » மகளது கேள்வியில் அறியும் ஆவல் அதிகமாகவே இருந்தது.
Á        « அவங்களுடைய அம்மாதான்…… இவங்கதான் அவருடைய அம்மா பார்வதி ! இவர்தான் அவருடைய அப்பா சிவன் ! » என்றவாறு எதிரிலிருந்த படத்தைச் சுட்டிக் காட்டினார்.
Á        « அம்மா…. பிள்ளையாருடைய அப்பாவும் அம்மாவும் நல்லாத்தானே இருக்கினம்…. அப்ப இவர்களுக்கு ஸ்கான்(scanne) செய்த டொக்டர் ஏனம்மா பிறக்கப் போகும் பிள்ளையை சரியாக இல்லை(காண்டிஹாப்) எனச் சொல்லவில்லை ? »
தாயாரது கண்கள் முழி பிதுங்க முகம் விறைத்துப் போனது. ஏதுமே பேசாதவராக மகளை அணைத்தவாறு அவளது வாயை இலேசாக மூடின அவரது கைகள்.
000000 000000

·         ஐரோப்பியப் புலப்பெயர்வில் துருவ நாடுகளில் குடியேறிய நம்மவர்களது வாழ்வு தனித்துவமானதொரு தடத்தில் பயணிக்கிறது. இங்கு வாழத்தலைப்பட்டவர்களுடன் தொடரும் நம் வாரிசுகளும் அடுத்த தலைமுறையினரும் அதிகவளவான சுயசார்பு சிந்தனையுடன் தமக்கான கற்கை நெறியைப் பெற்று வாழத் தலைப்படுகின்றனர். இவர்கள் இலாடமடிக்கப்பட்ட சிந்தனைத்தளத்தில் பயணிக்கும் மூத்த தலைமுறையினருடன் பல்வேறு வாழ்வியல் கருத்துகளை விவாதித்து உரையாடும் தன்மையுடையவர்களாக இருப்பதைச் சுட்டிக்காட்ட முடியும்.
·         புலம்பெயர்வ வாழ்வு புத்தம் புதியதான அனுபவங்களை வாரி வழங்கியவாறே நம்மைப் பயணிக்க வைக்கிறது. இதில் நம் கண்முன்னால் நம் வாரிசுகளாக -சின்னஞ்சிறு சிறார்களாக-க் காணப்படும் நம் பிள்ளைகள் வழங்கும் அனுபவங்கள் பல சமயங்களில் எமை சுயவிமர்சனம் செய்ய வைக்கின்றன. இவை சிலவேளைகளில் எமது உச்சந்தலைகளில் விழுந்து சுள்ளென உறைக்கும் குட்டுகளாகவும் அமைந்துவிடுகின்றன.
·         இங்கு பதிவேற்றப்படும் குறிப்புகள் யாரையும் தனிப்பட்ட முறையில் குறை கூறுவதற்கானதல்ல. மத நம்பிக்கையாளர்களது மென்மையான ஆனால் 'திடமான மனது' பாதிப்படைய வைப்பதையும் நோக்காக் கொண்டதுமல்ல.

பிற்குறிப்பு :
பிள்ளையார் அல்லது விநாயகர் (சமசுகிருதம்: गणेश; சர்வதேச சமசுகிருத ரோமனாக்க அரிச்சுவடி:கணேஷா), இந்து சமயக் கடவுள்களில் பெரும்பாலானோரால் வழிபடப்படும் ஒருவர். விநாயகர் வழிபாடு இந்தியாவிலும், நேபாளத்திலும் முழுவதாக காணப்படுகிறது. அத்துடன் இந்து சமயம் தவிர்த்து பௌத்தம், சமணம் போன்ற மதங்களிலும் உள்ளது. இவர் கணபதி, ஆனைமுகன் என வேறு பல பெயர்களாளும் அறியப் பெறுகிறார்.
விநாயகரை முழுமுதற் கடவுளாக வழிபடும் சமயம் காணாதிபத்தியம் (சமசுகிருதம்: गाणपत्य; IAST: gāṇapatya) எனப்படுகிறது. இந்த காணாதிபத்தியம் பின்பு சைவ சமயத்தோடும், வைணவ சமயத்தோடும் ஒன்றினைந்தது.
Ø  கைலாயத்தில் பார்வதி தேவி குளிக்கச் செல்லும் போது, தன் உடம்பில் இருந்த அழுக்கு மூலம் ஒரு சிறுவனை உருவாக்கி உயிர்கொடுத்து காவலுக்கு நிற்கச்சொன்னார். யாரையும் உள்ளே விடவேண்டாம் எனவும் கட்டளையிட்டார். அப்போது அங்கே வந்த சிவபெருமானை தடுத்தான் அந்தச் சிறுவன். கோபமுற்ற சிவபெருமான் அவன் தலையை துண்டித்தார். பின்னர் பார்வதியின் மைந்தன் என்பதை அறிந்த சிவபெருமான், தன் பூதகணங்களை அழைத்து அவர்கள் முதலில் பார்க்கும் ஜீவராசியின் தலையை துண்டித்து எடுத்துவருமாறு கூறினார். அவர்கள் முதலில் பார்த்ததோ ஒரு யானையை. சிவபெருமானின் கட்டளைப்படி அந்த யானையின் தலையை துண்டித்து எடுத்துவந்தனர். அதனை சிவபெருமான் அந்த சிறுவனின் உடம்பில் ஒட்டவைத்து மீண்டும் உயிர் கொடுத்தார். அப்போது வெளியே வந்த பார்வதி பிள்ளை யாரு? எனக் கேட்டார். அதுவே அச்சிறுவனுக்கு பெயராகிவிட்டது. அச்சிறுவன் தான் பிள்ளையார்.
Ø  பிள்ளையார் - கணபதி - ஆனைமுகன் - கஜமுகன் -விக்னேஸ்வரன்.
Ø  சிறுத்தொண்டர் என்னும் பரஞ்சோதியார் நரசிம்மவர்மப் பல்லவனின் படைத்தலைவராகப் படையுடன் சென்று சாளுக்கிய மன்னனின் வாதாபி என்னும் தொன்னகரைத் துகளாக்கி, அங்கிருந்த கணபதியைக் கொண்டுவந்து தாம் வழிபட்ட திருச்செங்காட்டங்குடியில் நிறுவினார். இதற்கு வாதாபி கணபதி என்று பெயர்.
நன்றி : http://ta.wikipedia.org/s/1jry
Ø  பாடல் பெற்ற கோயில்களில், நாயன்மார் காலத்தில் விநாயகனை வைத்து வழிபட்டதாகத் தெரியவில்லை. விநாயகன் தமிழகத்துத் தெய்வம் அல்லர். முருகன் சங்க நூல்களில் இடம்பெற்றிருப்பதுபோல, விநாயகன் இடம்பெறவில்லை. விநாயகன் வழிபாடு பம்பாய் மாகாணத்தில்தான் மிகுதியாகக் காணப்படுகிறது. அம்மாகாணம் பல்லவர் காலத்தில் பண்டைச் சாளுக்கியரால் ஆளப்பட்டு வந்தது. சிறுத்தொண்ட நாயனார் சாளுக்கிய நாட்டுத் தலைநகரான வாதாபியைக் கைபற்றியபோது இப்புதிய கடவுளை அங்குக் கண்டார். தாம் முன்னர் கண்டறியாத அத்திருவுருவத்தைக் கண்டதும் வியப்புற்று அதனை எடுத்துவந்து தம் ஊரில் சீராளதேவன் கோயிலில் வைத்து வழிபடலானார். அதுமுதல் சீராளன் கோயில் கணபதீச்சுரம் எனப் பெயர் பெற்றது என்பது தெரிகிறது. இக்கணபதீச்சுரமே சம்பந்தர் பாடல்களிலும் இடம்பெற்றது. பின்னர் நாளடைவில் இப்புதிய கடவுளுக்கும், சிவபெருமானுக்கும் உறவு முறை கற்பிக்கப்பட்டது. அதன் பயனாக விநாயகன் சிவபெருமானுக்கு முதல் திருமகனாகக் கருதப்பட்டான். இவ் விநாயகன், வாதாபியிலிருந்து குடியேறிய தெய்வம் என்பதை வாதாபி கணபதி பஜேம் பஜேம் என்னும் ஸ்தோத்திரத்தாலும் நன்குணரலாம்.
(சைவப் பெரும்புலவர் டாக்டர் மா. இராசமாணிக்கனார் எழுதிய சைவ சமயம் என்ற நூலில், பக்கம் 62)
நன்றி : http://viduthalaidaily.blogspot.fr/2011/08/blog-post_1113.html

அறிவாளிகளாகத் திகழும் பட்டம்பெற்றவர்கள் பெரும்பாலும் பாமரர்களின் அறிவுத் தேடல்வெளியில் பயணிப்பதில்லை. பாமரர்களை வெறும் 'மனித உயிரியாக'ச் சிறுமைப்படுத்தும் பெரும்போக்கு மிதப்பு எண்ணங் கொண்டவர்களாகவே இந்த அறிவுலக மேதாவிகள் எம்மத்தியில் நிறையவே காணக்கிடைக்கின்றனர். இவர்களில் வேறுபட்டவராய் இந்தப் பாமரர்களின் அறிவுச் சிந்தனைவெளியில் அவர்களுடன் பயணித்தவாறே தனது இனிப்பான பேச்சாற்றலால் பலரையும் மணிக்கணக்கில் கேட்க வைத்து சிந்தனையைத் தூண்டியது இவரது குரல். இந்தக் களப்பணி இவரது தனித்துவமான சாதனை என்றுதான் பதிவாகும். பல்வேறு பெயர்களில் இவரது வாழ்வுத் தடம் மாறியிருந்தாலும் இறுதி வரையிலும் அதனிலும் பின்பும் நீடித்து நிலைபெற்றது 'பெரியார்தாசன்' என்னும் சுட்டுப் பெயர் மட்டும்தான். மனித சிந்தனையைத் தூண்டும் இவரது உரைகள் காலம் தாண்டியும் இணையவலைகளில் பயணத்தைத் தொடரும்.

 படம் நன்றி: கூகிள் இணைய வழங்கி மற்றும் யூரியூப்
- தொடர்படைய இடுகை : 

சரம் -2 தேவர்கள் - அரக்கர்கள் - அனுமான்

-          முகிலன்
-          பாரீசு 30.06.2014

Saturday 28 June 2014

மனப்பிறழ்வு மருத்துவ மனைக்குள் முதற் தடவையாக நுழைந்த தபாற்காரன் கதை

செவிவழிக்தை 23
கதைச்சரம் 26
மனப் பிறழ்வு மருத்துவமனைக் கதைகள்

மனப்பிறழ்வு மருத்துவ மனைக்குள் முதற் தடவையாக  நுழைந்த தபாற்காரன் கதை


அவனால் அந்த நாளை மறக்கவே முடியாது. முதற் தடவையாக வேலையில் இணைந்தநாள் அது.  தபாற்காரன் வேலை என்றாலும் அரச பணியாகையால் மகிழ்வுடன் இணைந்திருந்தான். முதல் நாளாகத் தொடங்கிய அவனது பணி எல்லைக்குள் அந்த புகழ் பெற்ற மனப் பிறழ்வு மருத்துவமனையும் இருந்தது. அந்த மருத்துவ மனைக்குள் இவன் ஒருபோதும் சென்றதே கிடையாது. ‘மனப்பிறழ்வு’ என்றால் என்ன என்று எதுவுமே புரியாத வாலிப வயது.

« பச்சை உடுப்பு அணிந்திருப்பார்கள்…. »
« எதை நினைத்திருந்தார்களோ அதைத்தான் செய்வார்கள் ! »
« ஒழுங்காகத் தூங்கவே மாட்டார்கள். இதனால் யாருக்கும் கட்டுப்பட மாட்டார்கள் ! »
« சிலரை அறைக்குள்ளாகவே அடைத்து வைத்திருப்பார்கள் !  சிலரை நடமாடவிட்டிருப்பார்கள் !  இப்படி நடமாடுபவர்களை ஒருக்காலும் நம்பிவிடக் கூடாது 
« மருந்துகள்  - மின்சார உயர் அழுத்த வைத்தியம் எல்லாமே அங்கு நடைபெறும். சாதாரணப் பார்வையால் இவர்களை எடைபோட முடியாது !  அகையால் யாருடனும் தேவையில்லாமல் கதைக்கக்கூடாது.»
« பொதுவில யார் நோயாளி ? – யார் விடுதிக் காப்பாளர் ? என்பதையே இனங் காணமுடியாது ! »

நண்பர்கள் கதை கதையாகச் சொல்லிக் கிலியூட்டியிருந்தனர். அவர்களது ஒவ்வொரு வாக்கியங்களும் ஊர்ந்து வந்து படங்காட்டி அவன் வேலைக்குப் போக இருக்கும் நாளுக்கு முதல் நாள் இரவின் தூக்கத்தைக் கெடுத்தன.

‘இப்படியான ஞாபக சக்தி அப்ப பள்ளிப் பரீட்சை எழுதிய காலத்தில் இருந்திருந்தால்…’. என தன்னை நினைத்த அந்தக் கணத்தில் பெருமூச்சொன்று நிதானத்துடன் வெளியேறியதை அவனால் கட்டுப்படுத்தவே முடியவில்லை.
00000 000000


‘அழுதழுதும் பிள்ளை அவள்தானே பெறவேண்டும் !’ என்ற பழமொழி பெண்களுக்கானதென்று மகிழ்ந்தவாறு கடந்து வந்தவன் அவன். ஆனால் இன்று அந்தப் பழமொழி அவனது ஞாபகத் தடத்தில் வந்து நின்று புதிய அர்த்தத்துடன் வாழ்வைக் காட்டியது. ‘கிடைத்த வேலையையும் விடமுடியாது ! எனவே வருவது வரட்டுமென’ முடிவெடுத்தவனாகத் தனக்கான கடிதக் கட்டுகளுடன் இறங்கினான்.

வெளியிடங்களின் விநியோகம் விரைவாகவே நடந்தது. அப்படியே அந்த வைத்தியசாலை பெருங்கதவு வழியாக உள்நுழைகின்றன அவனது கால்கள். என்னதான் மனதுக்குத் தென்பு கொடுத்திருந்தாலும் அவனது கண்கள் தானாகவே அங்குமிங்குமான பார்வைத் துளாவலை நிகழ்த்துகின்றன.

‘அப்பாடா… ! வில்லங்கமாக யாருமே தென்படவில்லை… ! இவனது நுழைவை யாருமே கவனித்த்தாகவும் தெரியவில்லை.
ஆனாலும் பட்டென்று உச்சந்தலையில் குட்டு விழுந்ததுபோல் ஒரு நினைவு குறுக்கிட்டது. முற்றத்துப் புல்வெளியில் இரண்டு பச்சைச்  சட்டையணிகளுடன் இருவர் வேலை செய்தவாறு இருந்த காட்சி அது.

‘பச்சை அணி’ யாரைக் குறிக்கும் ? இவர்கள் எப்படி வேலை செய்கிறார்கள் ?’ திரும்பவும் மனம் குழம்ப மெல்லத் திருப்பிப் பார்க்கிறான்.

சொல்லி வைத்தது போல் அவர்களும் இவனையே பார்த்தவாறு கைகளில் புல்வெட்டும் வீச்சுத் தகடுகளுடன் நிற்கிறார்கள். நெஞ்சு படப்படவென அடிக்கத் தொடங்கியது. சட்டென முகத்தைத் திருப்பியவன் கொஞ்சம் விறுவிறுப்பாக அலுவலகத்தை நோக்கி நடக்கத் தொடங்கினான். ‘வேலைக்கு வந்தவங்களென்றால்…. வேலைசெய்யாது என்னை ஏன் பார்க்க வேண்டும் ? அப்படியென்றாரல் இவர்கள் அந்த நோயாளிகள்தான்…. !’ என அவனது மனம் கணக்குப் போட்டது.
இப்படியாக மனக் கணக்கு போட்டபடி மிகவும் நாசுக்காக ஒரு திருப்பத்தில் அவனது முகம் அவர்களை நோட்டமிடத் திரும்பியது. ‘என்னது ஆக்களைக் காணோம் ?’ புற்தரையில் அப்போது அவர்களைக் காணாததால்  திகைத்துப் போனவனாகி முழுமையாகத் திருப்பிப் பார்க்கிறான்.

ஐயோ !! ஐயையோ….. கைகளில் புல் வெட்டும் வீச்சுத் தகடுகளுடன் அவர்களும் அவனைப் பார்த்தவாறு வந்து கொண்டிருந்தனர். ‘அப்படியானால்…. இவர்கள் இங்குள்ள நோயாளிகள்தான் ! என்னை ஏன் பார்த்தவாறு வருகிறார்கள் ?..... அல்லது வேலை முடிந்து செல்கிறார்களோ ?... அதனையும் ஒருக்கால் உறுதிப்படுத்தி விடுவம் !’ இப்படியான தருணங்களில் மனக் கணக்குகள் தெளிவாக விடைகளைத் தந்துவிடும். அவனது கைகள் தோற்பையை இறுக்கிப் பிடிக்க கால்கள் இப்போது எட்டி நடையாக வீச்சமெடுத்தன. அடுத்த திருப்பத்தில் லேசாகத் திரும்பிப் பார்க்கிறான்.

அவர்களும் வீறு கொண்டவர்களாகத் தொடர்வது உறுதியானது. பிறகென்ன…. அவனது மூளை கட்டளை பிறப்பிக்கும் முன்னதாகவே கால்கள் ஓடத் தொடங்கிவிட்டன. ஐயோ பரிதாபம்… அவர்களும் அவனைத் துரத்தியவாறு ஓடத் தொடங்கினர். ஏதுமே புரியாத வைத்தியசாலை வளாகத்தில் கண்முன் தெரியாதவனாக அவன் ஓட்டமெடுத்தான்.
அந்தோ பரிதாபம்….. அடுத்த திருப்பத்திலிருந்த சிறு மேடு இவனைத் தடுக்கிவிட்டது. அப்படியே « ஐயோ… அம்மா… ! » என முனகியவாறு கண்களை மூடியவாறு அப்படியே குப்புற விழுந்தது மட்டும்தான் தெரியும்.

கீழே கிடந்தவனுக்கு துரத்தி வந்தவர்களது காலடிச் சத்தம் தெளிவாகவே கேட்டது. முதற்காலடிச் சத்தம் அண்மித்துக் கொண்டு பேரோசையாகி உருப்பெருத்துக் கொண்டிருந்தது.

‘வாறாங்கள்…. வாறாங்கள்…. வந்துட்டாங்கள்… நான் தொலைந்தேன்!’ அவனது மனம் இறுகிப் போனது.

வாளால் வெட்டப்படும் பயத்தில் கிடந்தவனது முதுகில் ஒரு கை வந்து இலேசாகத் தொட்டு விலகியது.

« நான்தான் முதலில் தொட்டேன்…. எனக்குத்தான் வெற்றி !!! » என்று கூறியவாறு கையை எடுத்தவாறு துள்ளிக் குதிக்கத் தொடங்கினான் முதலாவதாக வந்தவன். அப்படியே இரண்டாவதும் தொட்டுவிட்டுத் துள்ளிக் குதித்தவாறு « நான்தான் இரண்டாவது !! » எனச் சிரிக்கத் தொடங்கினான்.

நம்ம தபாற்காரனுக்கு ஏதுமே புரியவில்லை. நைசாக ஓரக்கண்களால் பார்க்கிறான். அவர்கள் இப்போது இவனைப் பார்ப்பதாகவே தெரியவில்லை. வாயடைத்தவனாகி மெல்ல எழும்பி தூசு புழுதிகளைத் தட்டியவாறு நடக்கத் தொடங்குகிறான்.

முழங் கையொன்றிலும் முழங்கால் ஒன்றிலும் இலேசாக எரிச்சலெடுத்தது. ஆனால் வலிக்கவில்லை. இப்போது அவனிடம் ‘பயம்’ கொஞ்சமேனும் இருக்கவில்லை.
00000 000000

பிற்குறிப்பு: 

நெறிபிறழ்வு[தொகு]

நெறிபிறழ் உளவியல் அத்தகைய நடத்தை பற்றிய ஆய்வினைக் குறிக்கும். நெறிபிறழ் நடத்தை வகைகள் அவைகளை விளக்குதல், ஊகித்தறிதல், விவரம் அளித்தல், அதன்செயல் முறையை மாற்றுதல் யாவும் உள்ளடங்கும். இத்துறை நடத்தும் ஆய்வில் மனோநோய் தீர்க்கும் முறை அதன் காரணங்கள் அது பற்றிய ஞானம் அதை எப்படி மருத்துவப் பயிற்சியில் பயன்படுத்த இயலும் அதனால் உளவியல் கோளாறுள்ளவர்களின் எப்படி குணப்படுத்த முடியும் என்பதெல்லாம் அடங்கியுள்ளன.
இயல்பான நடத்தை, நெறிபிறழ் நடத்தை இரண்டிற்கும் இடையே ஒரு வித்தியாசம் காண கோடு போடுவது கடினமான பணியாகும்.பொதுவாக நெறிபிறழ் நடத்தைகள் சூழ்நிலைக் குகந்தனவா இல்லை தனிப்பட்ட அசௌகிரியம் காரணமாக மருத்துவ நலன் மற்றும் சிகிச்சை பெறும்படி உள்ளனவா என்றெல்லாம் கண்டறியப்படல் வேண்டும். டிஎஸ்எம்-ஐவி-டிஆர் படி, நடத்தைகள் பிறழ்ந்த இயல்புகொண்டதாகக் கருதப்பட உரிய காரணங்களாவன: செயல்புரிய இயலாமை, தனிப்பட்ட மனஇறுக்கம், சமூக நெறிமுறைகளை மீறிய நிலை, அல்லது செயல்முறை மீறல் ஆகியனவாகும்
நன்றி: விக்கிபீடியா http://ta.wikipedia.org/s/b6k

எனது புலப் பெயர்வு வாழ்விலும் எமது ஈழத்துக் கலைஞனாக சுமார் 50 வருடங்களுக்கு மேலான கலையுலகப் பயணத்தைத் தொடரும் ஏ ரகுநாதன் ஐயா அவர்கள் ‘அங்கொடை வைத்தியசாலை’ (கீழ்ப்பாக்கம் வைத்தியசாலை எனச் சொல்வது போன்றது) தொடர்பாகக் கூறிய கதை இது. காற்றில் தவழ்ந்து வந்து நுட்பமான அறிவைச் சுட்டும் செவிவழிக் கதைககள் கரைந்து போகாமல் இணைய வலையிலும் பரவிவிடுகிறேன். கதைசொல்லிகளாக விபரணித்ததை -கண்டு கேட்டு இரசித்ததை- வார்த்தைகளால் வரித்துத் தடமிடுதலென்பது இலகுவானதில்லை.

நம் வாழ்வில் நமக்கான தனித்துவமான கதைசொல்லிகளைக் நேரடியாகத் தரிசித்தவர்கள் நாம். இன்று நம் வாரிசுகள் தொலைக்காட்சிச் சட்டக வாயிலாகவே அதிக பிம்பங்களைத் தரிசிக்கிறார்கள்.

நீண்டு செல்லும் புலம்பெயர்வு வாழ்வு எம்மை நாளாந்தம் நாம் தவழ்ந்த மண்ணினதும் விட்டுவந்திருந்த உற்றார்களதும் சுற்றார்களதும் தகவல்களைத் தேடும் இணையத் துளாவலாளர்களாக ஆக்கிவிட்டிருக்கிறது.  இத்தகைய உந்துதலால் மனக்கிடங்கிலிருந்து மேலெழுந்ததொரு குமுழியாக வெளியானதுதான் இக்கதை.
 .

(நன்றி: படங்கள் கூகிள் இணைய வழங்கி)
-    முகிலன்

-    பாரீசு 28.06.2014